สุดยอดเครื่องรางของขลังในสมัยอยุธยา

เครื่องรางของขลังของไทยมีมานานแล้วนะครับ มีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาและกรุงธนบุรี สมัยก่อนยังไม่นิยมนำเครื่องรางของขลังมาห้อยคอ จนมาถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการติดต่อค้าขายกับชาติตะวันออกเยอะ ๆ

และได้มีการนำพระเครื่อง หรือเครื่องรางของขลังต่าง ๆ มาห้อยคอแขวนคอของเรา และที่ผมจะบอกต่อไปนี้คือสุดยอดเครื่องรางของขลังที่นิยมกันในสมัยกรุงศรีอยุธยานะครับ

1.ตะกรุด

ทำมาจากแผ่นโลหะบางรูปสี่เหลี่ยม เช่น ทอง เงิน นาก ทองแดง หรือใบลานและกระดาษสาลงเลขยันต์คาถาอาคม เช่นเดียวกับลงผืนผ้าเพื่อทำประเจียด แล้วม้วนให้กลมตรงกลางเว้นช่องว่างสำหรับใช้เชือกร้อยสำหรับคาดบั้นเอว คล้องคอหรือคาดไว้ที่ต้นแขน ศักดิ์สิทธิ์ ดีในทางแคล้วคลาด คงกระพันชาตรี ป้องกันภยันตราย รวมทั้งเมตตามหานิยม

2.ผ้าประเจียด

ประเจียดตั้งแต่ดั้งเดิมเป็นผ้าสามเหลี่ยมซึ่งมีอักขระเลขยันต์ เพื่อให้เกิดความคงกระพันชาตรี แคล้วคลาด มหาอุด เป็นต้น บางครั้งจะมียันต์ไชยามพวานหรือยันต์พระอิสาณเชิญธงในผ้าประเจียด แต่โดยทั่วไปผ้าประเจียดก็ถักขึ้นจากสายสิญจน์หรือผ้าดิบที่ผ่านการปลุกเสกเท่านั้น ใช้สำหรับผูกคอหรือผูกต้นแขน

3.มงคล

มงคลทำด้วยสายสิญจน์หรือผ้าดิบที่เกจิอาจารย์เป็นผู้เขียน อักขระหัวใจมนต์คาถา และเลขยันต์แล้วถักหรือม้วนพับด้วยด้าย ห่อหุ้มด้วยผ้าที่ผ่านพิธีกรรมจากครูบาอาจารย์ผู้ทรงวิทยาคม ทำเป็นวงสำหรับสวมศรีษะ โดยรวบไว้เป็นหางไว้ข้างหลัง มงคลถือเป็นเครื่องรางให้สิริมงคลและคุ้มกันอันตราย

4.ปลัดขิก

ปลัดขิกหรือขุนเพ็ดถือเป็นเครื่องรางของขลังอีกอย่างหนึ่งที่ได้รับความนิยมอย่างมากของคนไทย ปลักขิกส่วนมากแกะสลักมาจากไม้ที่เชื่อกันว่าเป็นไม้มงคล หรือบางทีอาจจะทำมาจาก หิน ทองเหลือง ทองแดง กัลปังหา เขา งา เขี้ยวของสัตว์ แกะสลักเป็นรูปเหมือนอวัยวะเพศชาย แต่ไม่มีหนังหุ้มปลายอวัยวะ มีขนาดต่าง ๆ กัน และยาวพอเหมาะ

5.ผ้ายันต์

คือ ผ้าดิบหรือผ้าเนื้อบางสีขาวหรือสีแดง ฯลฯ เขียนอักขระเลขยันต์และรูปภาพต่าง ๆ โดยเกจิอาจารย์ที่ชาวบ้านเชื่อถือว่า มีคาถาอาคมแก่กล้า วิธีการทำคล้ายวิธีการทำผ้าประเจียด แต่ผ้ายันต์มักจะเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า